|
1
|
Joeri Meeusen | | 14 goals
|
|
|
2
|
Evert Hulselmans | | 9 goals
|
|
|
3
|
Nico Van Der Moeren | | 8 goals
|
|
Lees meer...
|
|
|
|
De avonturen van Jantje, Bettieke en Ronnieke in Nepal (6 reacties)
|
Twee van onze vaste waarden zijn de vorige weken naar Nepal geweest. Hierbij de verslagen die wij van Jan M ontvingen...
Eerste bericht van onder!!!
|
|
Door Wout VR op 5 december 2004 om 12:51:19
|
|
Reacties
Di 16 nov 2004:
Hallo allemaal,
Na een lange busreis van ongeveer 8 uur om de 200 km van pokhara naar kathmandu te overbruggen zijn we rond 16.30 h aan ons hotel aangekomen.
Gisterenavond niet veel meer gedaan enkel lekker gaan eten in een thais restaurant, onze duurste maaltijd tot nu toe, ongeveer 400 fr, voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht en drinken incl.
Vandaag sightseeing gehad in kathmandu. Vuil dat het hier is ongelooflijk en ontzettend druk.
Wat tempels bezocht en andere oudheden, deze namiddag wat gesjopt zonder te kopen, dat doen we morgen. Deze avond trakteren we onze nepalese groep op een etentje, ze hebben gekozen voor een restaurant waar ze steak serveren, dus dat doen we dan maar.
Zoals elke dag is het vandaag weer zonnig, maar daar merk je in de stad niet zo veel van gezien de straten zo smal zijn.
Verder geen nieuws.
Groetjes
jan en Betty
|
|
Door Nepaljantje op 05-12-2004 om 12:58:08
|
Zo 14 nov 2004:
Hallo allemaal,
Hoe is het ginder, lekker koud, hier is het de mooiste zomerdag van het jaar.
Vandaag lekker gekuierd in de zon, het mountaineermuseum van de himalaya bezocht en een terrasje gedaan (een halve liter vers fruit per man).
Ik ga jullie wat vertellen van ons nepalese mannen;
Onze gids is Dik, 45 jaar, getrouwd, 5 kinderen, 57 kilo, nen toffe vent, hij deed de annapurna al 25 keer dus veel ervaring.
Onze assistentgids is Chottro, 29 jaar, 1.50 meter, 58 kilo, getrouwd en 2 kinderen. Het is onvoorstelbaar hoe goed gezind hij is. Hij lacht en zingt de hele dag, het is een plezier om hem bezig te zien. Je moet maar eens even ergens naar kijken en hij staat al klaar om het te doen.
En dan onze dragers:
Kumar, 23 jaar, 53 kilo, niet getrouwd
Verstandige jongen, hij heeft ons beloofd om terug te gaan studeren na de trekking.
Krishna, 30 jaar, 48 kilo, getrouwd en 2 kinderen.
Hij verstaat geen engels en is heel verlegen, als je hem aanspreekt lacht hij zijn tanden bloot.
Vandaag hebben we al onze spullen verdeeld onder hen. Ze hadden allemaal een stapel van een 30-tal centimeter (t-shirts, fleece, kousen.....)
Elke dag halverwege de voorrmiddag, na de wandeling van de dag en savonds laat hebben we hen getrakteerd. Geen enkel andere groep deed dit, dus waren ze dubbel kontent.
Voor de betrokkenen, we hebben al heel wat souvenirkes gekocht en hebben nog geld over dus dat beloofd.
Morgen vertrekken we terug naar kathmandu, een hele dag in de bus, dus redelijk zwaar, en dan is het aftellen naar de thuiskomst, blij dat we terug zijn, verdriet dat we al deze toffe mensen moeten verlaten. Maar we zijn nu al vastberaden, het is niet eenmaal in ons leven dat we naar nepal gaan, over een tweetal jaartjes komen we terug om ons record van 5416 meter te breken.
Dit was jullie reporter uit pokhara,
Tot volgende keer,
Jan en Betty
|
|
Door Nepaljantje op 05-12-2004 om 12:56:19
|
Za 13 nov 2004:
Halookes allemaal,
We zijn terug back in town, namelijk pokhara, de tweede grootste stad van nepal, deze middag gearriveerd, dus de trekking is over, nu nog wat rondkijken in deze stad, wat bezichtigen en wat souvenirkes kopen en dan maandag terug naar kathmandu.
Vorige keer ben ik vergeten te zeggen dat we alle dageskes zon hebben gehad op uitzondering van een half dageske bewolking zonder regen, kwestie van jullie jaloers te maken met het koude belgenwereke.
Vorige keer hebben we gemaild uit jomson dus zet ik mijn verhaal daar voort.
Na jomsom zijn we twee dagen door een woestijnlandschap getrokken een paar kloosters bezocht en voor de rest tegen een stormwind in, het zand getrotseerd. Het zat in ons oren en in ons broek.
Hierna zijn we doorgetrokken naa tatopani en dit door de diepste kloof ter wereld nl. 6000 meter diep.
Vergeten te zeggen dat ik ondertussen diaree heb gekregen, bijna twee dagen, 16 wc stops, 8 imodium pillen, en een bewusteloosheid in de hotsprings van tatopani later, was ik terug fit.
Het eten tijdens de trekking is voor diegene die het lust niet slecht maar we zijn bij de anderen geweest. De hele menukaart is doorlopen (elke dag in elke lodge dezelfde).
Hopelijk is het hier beter, enkel onze ronny heeft zijn hart opgehaald met al zijn vegetarisch getrek want ze kennen hier bijna niets anders.
Na tatopani getrokken naar ghorepani, en dit in twee dagen en ongeveer 7000 trappen naar boven.
Daar in de morgen opgestaan om 5.00, vertrokken om 5.30 en een half uur gespurt om 350 meter hoger de zonsopgang te zien op poon hill. Het was de moeite van het spurten waard.
Ondertussen nog vergeten te zeggen dat we van de gids moesten zeggen dat we hollanders waren om te vermijden dat we teveel moesten betalen aan de maoisten. Misschien wasdat alleen al erger dan betalen. We hebben ze toch wel tegen gekomem zeker, overal soldaten maar daar niet, dus 1000 roepies per man, zijnde 500 oude belgische franken per persoon.
Morgen vertel over onze gids en de rest, want we hebben afgesproken om nu te gaan eten>
See you tomorrow>
Groetjes van een verliefd koppeltje uit pokhara.
Betty en Jan.
|
|
Door Nepaljantje op 05-12-2004 om 12:55:20
|
Zo 7 nov 2004:
Dag allemaal,
Niet naar mijn geschrift kijken ik moet me spoeien, vorig mailtje koste me 330 fr.
Laatst heb ik verteld dat we in manang gingen vertrekken naar yakkarka op 4080 meter.
Toen is het pas echt serieus geworden.
We konden praktisch niet meer slapen en zijn allebei ziek geworden.
smorgens maar een paar pillekes gepakt en naar thorung pedi vertrokken 4400 meter.
daar zo goed als dood aangekomem, nooit zo moe geweest, ons betty was te moe om op een pik te zabberen zei ze.
Een uurtje gerust en na beraad toch naar thorung la high kamp vertrokken op 4800 meter.
Dat was dan toch nog meegevallen,
maar toen werd ons betty erg ziek, ze kon niets meer, niet meer rechstaan, niet meer eten.
Een cocktail van pillen gegeven, soep op bed gekregen van onze sherpas en maar afwachten.
Onze gids heeft op de grond geslapen in ons slaapkamer o; de situatie op te volgen.
Ze wer stilaan beter, ik de hele nacht niet geslapen, niemand praktisch.
We zouden dan toch vertrekken, om 4.00 h opgestaan, om 4.30 h vertrokken, met pillicht op kop.
Na een 200 meter moesten we een ijswand langs een ravijn passeren, toch wel heel erg eng, al goed dat =we het niet gezien hebben want andere mensen hebben het later beschreven, zij waren daar toen het licht was.
Stillaan kwamen we hoger en hoger en na bloed zweet en tranen vqn geluk kwamen we boven,
5416 meter hoog, 600 meter hoger dan de hoogste berg in europa, daar heb ik mijn verjaardag gevierd, savonds hebben we het nog eens over gedaan met appelbrandy en citroenjenever die ronny luyten had meegebracht.
Vandaag in een andere wereld terechtgekomen, net een woestijn hier met heel veel wind en zand tot in je oren>
We hebben al veel meegemaakt, rivieren en watervallen bevroren, met kleding aan in bed van de kou, te moe om je te wassen, tandenpoetsen met een gekochte fles water, waterleiding bijna elke dag bevroren, maar vandaag een hotel met een mooie slaapkamer, een wc en douche, tv op de kamer maar morgen begint het opnieuw. Je hoort het wel>
Iedereen is ok, vertel het tegen vovo, moemoe Turnhout en tante maria.
Lieve kindjes we denken aan jullie, tot een van de volgende dagen.
Beste groeten,
jan en betty
|
|
Door Nepaljantje op 05-12-2004 om 12:54:25
|
Do 4 nov 2004:
dag allemaal
let niet op de fouten
moet heel vlug zijn - kost heel veel
met ons gaat alles goed
ik zit achter computer met solar en satelietverbinding
we zitten momenteel in manang op drieduizend vijfhonderd dertg meter
het is nu morgen
giteren ook al een half uur geprobeerd maar we kregen geen verbinding
iedereen stelt het goed
het is hier ongelooflijk prachtig
rondom ons allemaal bergen van zes en zevenduizend meter
de achtduizenders zijn voor binnen een viertal dagen
manang is net een dorp uit de middeleeuwen nooit iets mooiers gezien
overmorgen is de grote dag
we hebben er wel een beetje schrik van
de zon schijnt de hele dag maar in de nacht is het heel koud
deze morgen was de waterleiding bevroren
lhet eten valt wel mee
ik ben zeker niet afgevallen
er is nog niemand ziek geweest
ik slui nu af het is veel te duur
misschien tot binnen een paar dagen
bijzondere groetjes voor allen thuis
en nog bedankt voor de mailtjes
ik open ze later
daaaaag
jan en betty
|
|
Door Nepaljantje op 05-12-2004 om 12:53:40
|
Wo 27 okt 2004:
Dag allemaal,
Gisterenavond goed aangekomen na een lange vlucht mocht je het nog niet gehoord hebben.
Vervelend zo een qwerty bord.
Toch nog een paar pintjes gedronken en nog een verkennend gesprek gehad met het trekkingsbureau. Wat een chaos in de stad, onvoorstelbaar, iedereen loopt en rijdt waar hij goesting voor heeft. Om welke reden ook om de vijf seconden wordt er getoeterd door elke chauffeur of moterrijder op de straat.
Properheid is ook hier ver zoek. Vuilnis op straat, dode ratten in de goot, ....
Gisterenavond nog een kever van een 3-tal cm doodgeslagen met een rol wc-papier, ik heb er niks van tegen ons betty gezegd, kwestie van ze nog in bed te krijgen.
Vandaag een dagje sightseeing gedaan in kathmandu, echt indrukwekkend de gebouwen maar het meest van al de mensen zelf, hoe ze leven, hoe ze eruit zien... echt de moeite.
Het mooist van al zijn de kleine kinderen, zo mooi, zo ontzettend schattig.
Juist nog een bespreking gehad over de trekking morgen, de gids is voorgesteld, we krijgen ook nog een assistent gids mee en een paar dragers.
Dus morgenvroeg is de big day, heel vroeg rijden we af, opstaan om 05.30 h.
Mijn gezondheid is niet optimaal, dus ik rij met de nodige schrik af.
We hopen maar het beste.
Tot over een paar weken.
Groetjes
Jan
|
|
Door Nepaljantje op 05-12-2004 om 12:52:34
|
|
|